Vandaag 29-6 een uur eerder op pad. Door het Hagenland, de Haspengouw. De benen doen het weer lekker, het weer is totaal anders dan gisteren. Regenbuien en dan weer niet, ik kan me er niet goed op kleden. Nabij Tienen regent het pijpenstelen, maar de Belgen denken ook overal aan. Er staat een soort bushokje, in het niets, precies daar op de goede moment.

Belgen regelen trouwens ook het verkeer in een bos. Vele voorrangsbordjes gisteren bij karrensporen waar nu en dan wel eens een tank uit kan komen. Die moet je als fietser dus voorlaten! Een tank hoor je ook vast niet komen...afijn.
Net in het Franse taalgebied een echte Belgische friet, dat kan niemand beter!

Dan begint over een oude spoorbedding een lange lange klim naar Namen. Contact maak je gemakkelijk, want bijvoorbeeld als ik even op een stenen bankje lig, stopt een een wielrenner, Ca va? Mais bien sur...En je komt nog wel eens andere gasten tegen......GROOT!!

Voor Namen, weer tegen een uur of vier doen de benen weer pijn, veel tegenwind ook, maar dan de verrassing, een kilometerslange afdaling tot in Namen. Langs de Maas...prachtig in die stad. Het heeft wel iets van Parijs.

De laatste 30 kilometer voeren naar Dinant. De Belgen hebben daar te veel kasseienstroken laten liggen en de laatste 15km sta ik op vochtrantsoen. Langs de Maas nergens horeca. De laatste tien zelfs waterloos, de Maas lonkt.

In Dinant probeer ik bij een sluis over steken. Alleen fietsen en voetgangers mogen daar over. Maar mijn fiets is met tassen te breed, dus dat zware ...dan is hij echt zwaar...weer er af gebeurd. Over de normale brug Dinant binnen. Wonderlijk hoe goed mijn benen zijn. Het B&O zit vol, het hotel is vol maar zo'n vier kilometer verderop kan ik terecht, midden in de bossen, een prachtig Best Western hotel Dinant. Met, weliswaar korte hellingen tot 15%, geen probleem. Dat lukt me thuis amper zonder 28 kg bagage......
Best Western dus...het zit dan ook helemaal vol met Amerikanen. Ik hoor werkelijk niks ander, maar met het Nederlands red je het ook wel..in een hotel dan.
Morgen zou ik Verdun moeten bereiken. Droom maar lekker door Jeroen II, dat is 140 km door de Ardennen.....vandaag trouwens weer 106km weggetrapt.

Dia tres, 29 de juny

Després d'una nit tranquiŀla i encara una hora abans que ahir, soc l'ultim convidat de l'esmorzar. Sí, no esticsol, també ha dos alemanys , que treballen en Bélgica dins la indústria dels plaques solars. A un gran nivell i no per cases. La tempesta imminent no va esclatar però el temps és molt diferent al d'ahir. S'ha anat la calor opressiva. Afortunadament!

A les deu me'n vaig. La primera part em porta a la regió d'Haspengouw i el País de les bardisses (Hagenland) A vegades plou, és difícil trobar la roba adequada. Després de la ciutat de Tienen plou molt fort però els Belgues pensen en tot. Al mig del no res, hi ha una espècie de parada de autobus, però no hi ha una líniade autobus. No m'importa, jo em puc amagar, junt amb la meva bicicleta.
Una mica després del poble famos per la seva cervesa, Hoegaarden, comença la zona de l'idiomaFrancés, una zona d'aproximadament 1200 quilòmetres fins la Vajol.  I no abans perquè la gent de la Catalunya Francesa no parla gairebé Català. No he escoltat almenys, però ara m'estic adelantant més de mil quilòmetres………

Una mica més lluny jo menjo una ració de patates fregides l'estil de Bèlgica. I encara que els Holandesos menjen més patates fregides que els Belgues, m'agraden més les patates dels Belgues, semblen més ttradicional amb maionesa agra en lloc de la dolça en Holanda. I sí, ho menjen en els Països Baixos  amb maionesa, ja no parlo sobre les patates fregides en estil dels Americans, no son patates fregides, és feralla prima.

Fins la ciutat de Namur, puc pedalejar sobre una vella línia de ferrocaril, uns quaranta quilòmetres. És una via fàcil però també una mica avorrida encara que és una ruta en pujada. Bé jo veig enromes cargols a l'asfalt i a prop de les quatre otna sentir les meves cames. Un altre ciclista em veu estirat descansant i em pregunta: " Ca va?" Responc amb "Mais bien sur" …en el meu millor Francés. Abans de Namur gaudeixo d'una descens de quilòmetres i arribo més o menys al centre de Namur o Namen. A les ribes del riu Mosa (Maas), em recorda una mica a Paris i el riu Seine. M'agrada aquesta ciutat. Necesito temps per a trobar la ruta però per fi el navegador m'ajuda bé i per les ribes de la Mosa me'n vaig en direcció de Dinant. Son trenta quilòmetres i la guia diu que hi ha parts dolentes. Com després m'adonarè, la guia és molt positiva perquè hi ha moltes parts dolentes. I no veig cap terraasa o bar, llavors els ultimes quinze quilòmetres no tinc res de beure. Sí hi ha el riu, però millor que no ho faci.
 
En Dinant probo de passar per un pont estret. Per desgràcia la meva bicicleta amb les seves bosses és massa gran, llavorshaig de carregar la bici pel pont. M'adono que pesa molt! En l'Hotel no hi ha lloc, però la senyoreta darrere del taulell és tan amable de trucar un altre Hotel. L'Hotel "Best Western" en Anseremme està al mig del bosca quatre quilòmetres de Dinant. És una hotel molt bonic i ple d'americans. Pregunto on puc deixar la meva bici i aquesta senyoreta punt a fora, on puc aparcar. Responc que vui portar dins de hotel i està bé, llavors dormo aquesta nit amb la meva bici!
El sopar de hotel està molt bé i durant el sopar m'he adonat d'una parella amb bossesde bicicleta. Sobre això més demà! Al jardin vaig a beure una cerveses grans. Està ple d'americans. Son d'una organització de veterans ferits i és clar que visiten els camps de batalla del decembre i gener 1944/45, l'ofensiva de les Ardenes dels alemanys contra els aliats que va costar la vida a més de 160.000 soldats.
Més tard aquesta nit, tinc una molt bona conversa i per tant m'en vaig a dormir molt tard, a prop de les dues hores. Pffff.

Om 11 uur ben ik eindelijk zo ver om af te reizen. Een flink ontbijt en toch daarna te lang met van alles bezig. Het eerste stuk gaat weer via een Swiebertje-pad. In Helmond maar even geld gepind. Die plaats, sinds het afbranden van het theater van architect Piet Blom, tsja. Via prachtige fietspaden onder andere over de Strabrechtse heide

bereik ik het minder pittoreske industrieterrein van Valkenswaard. Ik rijd langs het nu ineens bekende busbouwbedrijf VDL, groot...toch wel. Onder Valkenswaard neem ik tijd voor een lunch op een terras met prima bediening en....heel veel Dafjes op het parkeerterrein. Er staan zo’n twintig Dafjes 33 en ook nog een  44 of 46. Blijkbaar van een verhuurbedrijf, hoe heette het ook al weer, Mifa Solex of zoiets. Het gezelschap vertrekt kort daarna, om en om. Als ik in Schaft rijd, komt er me nog een voorbij, een dagreno-groene (;-) )

Dan de grens met België, een grenspaal ergens in een midden. 

Vervolgens volgt vanaf ongeveer Neerpelt het meest saaie fietspad aller tijden. Voor mijn gevoel tientallen kilometers één rechte lijn. Het gaat dan trouwens ook even wat minder met de benen, na zo’n 50km. Via een militair-oefenterrein bereik ik eindelijk weer een terras om het vocht aan te vullen. Want wat is het drukkend warm....en wat drink je dan veel! Dan denk ik Diest te passeren maar dit blijkt Beringen...vandaar ook die gesloten mijn die ik zie liggen. Kortom na een kleine dertig kilometer zie ik dat ik dan pas in Diest ben. Maar mijn kilometersteller laat 100km zien. Na 106 km is het mooi geweest en stop ik in een B&O in Halen. Redelijk moe in de benen van de drukkende warmte en ook wel leeg. 

In Valkenswaard moest ik nog weer aan Pa denken. Zelfs daar heb ik met hem spullen van marktplaats opgehaald. Hoe graag had hij deze reis willen volgen, zoals hij zelf aangaf, ik denk in januari. Het mag helaas niet zo zijn, maar hij rijdt op een andere manier mee, dat is zeker. 

Nu is het 23:05, er is hier geen wifi, dus ik ga nog even wat lezen, want morgen wachten er weer een honderdtal kilometers. Benieuwd waar ik dan uitkom...los van wat Google maps beweert...

Dia dos, 28 de juny

Quan jo volia dormir, la nit passada, em vaig adonar que el meu cos protestava contra aquest canvi d'estil de vida. El meu cor bategava com un boig, també quan jo era al llit. Especialment els primers dies era així. Al primer moment estava una mica preocupat, però a la internet encontrava que no era molt greu. Es que no era la rutina diària anar amb bici més de cent quilòmetres, estava estirant els meus límits físics i aquesta era l’intenció, tant mental com físicament trobar un desafiament. Finalment, especialment físicament va ser molt exigent, a vegades tan exigent que no tenia temps per a la ment. 

A les onze, després d'un esmorzar fort, reprenc la ruta. La primera part és sobre un camí bo de terra. Passo per Helmond, un poble qua fa uns mesos ha perdut per les flames, el seu unic punt d’interès, el teatre cubista del arquitecte Piet Blom. A través de boniques vies de bicicleta,  incloent-hi sobre la brugosa de Strabrecht,  arribo a Valkenswaard. Hi ha temps per a menjar. A l'aparacament veig vint contxes de la marca Neerlandesa DAF, del tipus 33. A la meva casa tinc també un cotxe vell de DAF, amb la seva famosa caixa de canvis “variomatic”, ara conegut de ciclomotors i com CVT en cotxes modernes. És molt estrany de veure tantes DAF’s a un aparcament  i m’agrada. 

Després del menjar passo ràpidament la frontera amb Bèlgica, és només un pal de ferro, res més.  Des de Neerpelt pedalejo sobre el camí de bicis més avorrit de tots els temps. Per a mí desenes de quilòmetres en línia recta, en veritat només deu quilòmetres.  Sento les meves cames i la el temps és horrible, hi ha molta humitat i la temperatura és alta, bah!

Sobre un entrenament militar, arribo per fi a una terrassa per beure quelcom. La noia de la terrassa esta sorpresa en sentir d'on vinc i encara més al sentir el meu destí, ....encara estic a Bèlgica! 

Llavors una cosa va malament en el meu cap, tinc la idea que estic en Diest però en realitat tinc que pedalejar vint quilòmetres més. Un important revés si entenc la realitat. Però bé, que són vint quilòmetres...... Després de 106 quilòmetres penso que està bé i m’aturo en el poble de Halen. Les meves cames estàn molt cansades i no tinc més energia.

Avui també vaig haver de pensar al meu pare, que va morir fa menys de tres mesos. A passar per Valkenwaard, un lloc que vam visitar. L'haguès agradat poder seguir el meu viatge però el destí va ser different. Ell viatja amb mí, encara que nom´s sigui a la meva ment. 

Zo...ik ben "en route". Vanochtend heeft de hele school mij uitgezwaaid. Maar natuurlijk vooral Koert  en IJf.

Later werden de fietshandschoenen me nog nagebracht . Afijn het begin was qua weer bepaald matig. Nu en dan motregen. Vandaag 132 km afgelegd en ik zit nu in een Bed&Ontbijt in Grotel. De plaats van de dag is trouwens geworden "Handel". Daar fietste ik door heen en dat leek me een leuk dorp, leuke huizen, veel te doen que horeca en in sfeer.
Maar 132km lijkt veel maar het waren er effectief slechts 116. De schuldige daarvan is eenduidig bakker Bril in Voorst. Nabij het dorp Bussloo moest ik ineens denken aan die heerlijke gevulde koeken van Bril. Dus even doorgereden. Daarna duurde het een hele tijd voordat de geplande route teruggevonden werd. Zestien kilometer extra, afgerond vijftien. Hoeveel procent is dat van een hele reis van afgerond 1500 kilometer naar Barcelona?
Afijn na Loenen ging het dwars over de Hoge Veluwe, mooiiiii......
Uiteindelijk, na toch wel een paar pittige klimmen over mul zand, op 104 meter hoogte wat gegeten.

Een andere leuke wetenswaardigheid was dat ik de originele locatie passeerde, waar in 1978 de film Waterschapsheuvel/Watershipdown is opgenomen.

Na een bak koffie met gebak bij Ome Jan in Velp, probeerde de navigator mij het Velperbroekcircuit op te laten rijden. Ook  dat kostte de nodige extra kilometers, schat ik zo in, maar uiteindelijk belandde ik op de IJseldijk. Daar reed ook Frank die met de weg wees en mee opreed naar Arnhem-Zuid. Volgend jaar examen, succes!

In Huissen een nieuwe streek van de TomTom kaarten op de Catalaanse navigator. Ik belandde op een pad, dat zo smal was dat ik er noch kon fietsen noch kon omdraaien. Vol brandnetels...om even laten op de weg uit te komen, waar ik afgestuurd was. In Nijmegen kreeg ik ook het idee dat ik lukraak maar wat straten doorgestuurd werd, afijn. Toen was het al tegen zessen. Nijmegen pas, maar wel ruim 80km gereden.
De laatste 30km moest ik nog wel even door, want toen heb ik de B&O maar gebeld om te horen of er plek was. Uiteindelijk nog twee navigatiestreken, eenmaal een zandweg op en rechtsaf, om daar te stranden voor een hekwerk, en vlak voor de eindbestemming, luisterend naar de naam Grotel, nog een onvervalst karrenspoor in echt Swiebertje sferen.

Aquest és un blog sobre un viatge fet al any 2012. Tinc 45 anys i he fet  un viatge en bicicleta de 2050 quilometres des dels Països Baixos fins a Barcelona. Està traduït en Català per a aprendre aquesta llengua i una altra raó. ! Fins ara només els primers quatre dies estàn reescrit.
El viatge va començar el 27 juny de 2012 i des de aquest dia hi ha la traducció o resum en Català.

27 juny 2012 Trobareu les meves experiències

Al matí comença per fi el viatge en el que he estat pensant gairebé un any. Tinc les coses preparades en les bosses, he comprat una bici de viatge de marca alemanya Tout Terrain i me'n vaig! La bici amb el bagatge pesa més o menys 45 quilos que és massa! He probat de disminuir el pes, però era impossible (per a mi) És una bici amb una caixa de 14 velocitats de marca Rohlof, que és igual a 27 marxes amb un sistem a desviador. Quan vulguis veure més detalls tens que buscar a l'internet. Està ple de detalls. La bici té pneumàtics grans, de 28-29"i els pneumàtics s'anomenen "Big Apples". Els frens són de tipus de disc. La transmissió no és amb una cadena però amb un cinturó, un producte bastant nou. A la roda davantera hi ha un alternador que també (a més de la iŀluminació) alimenta el meu sistema de GPS de la marca Catalana Twonav. Però en realitat pot alimentar tot a través d'una conexió USB. Tinc tres bosses darerre i tres davant de les quals una més petita i reposa al manillar. Per a fer aquest blog també porto un laptop. I per les fotos una càmera SLR, quilos, quilos….)

Bé suficient sobre la bicicleta ara, a dos quarts d'onze, tot els nens de l'escola dels meus dos fills m'han acomiadat. La meva dona i la meva filla em perseguein perquè m'havia oblidat els guants de la bici…típic de mi! El temps és moderat amb plugim ocasional. Passo per la meva ciutat natal Deventer. És una sensació estranya, molts quilòmetres m'estan esperant quan pedaletjo pel pont sobre el riu IJssel. Una mica més fora de Deventer veig un prat amb dos bous negres, semblen espanyols, quelcom molt tipic per aquesta part dels Països Baixos. És una bona senyal! També he vist uns rucs,….calma't,  però són menys rars per aquí….
La primera parta és sobre carreteres conegudes, però m'agradaria passar el Parc natural "de Veluwe" en camins de terra, menys conegudes per a mi.  I també hi ha una mica més d'elevacions, altra cosa rara en els Països Baixos, per tant aquest nom. És una parta bonica que porta fins 104 metres amunt del nivel del mar. I amb una pujada màxima del  12%.
Després del Veluwe passo a veure el meu oncle Jan a Velp per descansar un moment i després anem-hi. El navegador em porta a una autopista i em diu "passa passa" Em va costar bastant temps , però al final trobo el camí a un dic a llarg de, encara, el riu IJssel. Mentres pedaletjo al llarg d'Arnhem, un noi a la seva bici, em mostra la ruta, mentres parlem sobre el meu viatge i el seu futur.

La part entre Arnhem i Nijmegen no és molt interessant i a les sis passo per el riu Waal sobre el bell pont de Nijmegen. Compro alguns entrepans i començo a sentir una mica de pressa.  Vull terminar avui a la Provincia de Noord (Nort) Brabant. A dos quarts de vuit truco un hostal a uns trenta quilòmetres i sí….tenen lloc. Ara he d'anar! Dos hores més tard per fi arribo a l'hostal a Grotel. Avui he fet 133 quilòmetres, no és un mal començament. L'hostal, o millor dit, llit i esmorzar, és senzill, però bo.

Zo….de laatste dag voor de toch begint. En ondanks maanden voorbereiding, ik kom eigenlijk een dag tekort. Of ligt dat aan mij….waar is de zelfkennis?
Hoe dan ook, morgen op pad. De fiets is klaar, ik ben bijna klaar maar er staat nog e.e.a. op het programma. Eerst moet de auto nog bij de garage in Vaassen opgehaald worden, zodat de rest van de familie over een maand ook onbekommerd op reis kan. Dan moet ik nog even grondig door de ingepakte bagage, want ik zit nu op ruim 25 kilo. En naar mijn idee heb ik niet veel overbodige dingen ingepakt. Jeroen II, ook wel bekend als (Jeroen)Kok suggereerde al dat één handdoek voldoende is in plaats van de twee die ik nu heb gepakt. Boeken wegen ook veel, merk ik, en de halve kilo Deventer koffie van http://www.roemarkoffiebranderij.nl/ (waardeloze webstek maar heerlijke koffie) moet ik misschien ook maar tot een pond beperken. Jeroen, houdt de koffiemolen maar in Scheveningen….ik neem gemalen mee. Koffie, wees nou eerlijk, maar ik heb de grootste bagger uit mijn leven in Frankrijk gedronken. Een keer was uiteraard het slimst. Dus koffie moet er gezet kunnen worden, weegt niet zoveel zo'n keteltje en gaspitje.
Hoe dan ook, vanavond nog maar eens door de bagage. Het is wel vier weken weg…..
Vrijdag heb ik met de familie een pizza gegeten ten afscheid. Er kwamen zelfs klachten van de bediening. Haar tweejarige geduld was echter ook wel terecht op, want wat duurde het lang.

Uiteindelijk besloot ze mij maar te voeren……

En de jongens

Morgen zal ik via het schoolplein van start gaan.  Dat had de juf (de 3j's) voorgesteld. Leuk hoor. Morgenavond hoop ik ergens bij Eindhoven te eindigen. De route gaat in principe dwars door de Veluwe, over het zand van Loenen naar Velp. Ik hoop dat het berijdbaar is. Morgen meer!