Ik lees net Michiel's opmerking over de dronkaard. Nou vandaag, we pakken een fris uitziend terras, maar wat we daar toch aantreffen. Jean Claude verslaat bijna de dronkaard van vorige week, hij mompelt wat tegen ons over fromage en kijkt....ja, dat noem je dus glazig. Maar het is pas een uur of drie in de middag! Oké 14 juli maar Kok schat zo in dat dit niets uitmaakt. Ook de rest van het terras mag er wezen en we denken aan Jacques Brel zijn lied "De nuttelozen van de nachten maken daar voor het gemak "De nuttelozen van de dag" van..... je maakt wat mee...

Sneltrein naar het zuiden zaterdag 14 juli 2012

Bijtijds, na het magere ontbijt in het hotel, verlaten we zonder enige weemoed Saint Vallier en dit waardeloze hotel. Dat het nog bestaat....maar ja, er zijn blijkbaar altijd reizigers zoals wij die hoge nood hebben. Commentaar op de pizzeria in het dorp leveren en zelf een bepaald niet smetteloze zaak voeren. 

Vandaag spoeden we ons min of meer gelijk met de Rhone omlaag naar het zuiden. Voor Touron halen we zelfs een kilometers lange file in. In die file veel Nederlanders en Belgen voor en achter de Fransozen. Het is vandaag 14 juli, feestdag alhier. In Touron kruisen we de Rhone en rijden via de andere oever verder. 

Blik op zomaar een Frans dorp, Mauves met op de achtergrond de Alpen.

Onze voormalige gids Bennie zou ons aldaar graag de bergen in sturen, maar wij preferen een dagje vlak op hoge snelheid. 

De perziken zijn rijp en samen met abrikozen overal te koop langs de weg.

We leggen gemiddeld 21 kilometer per uur af, dat schiet op en bereiken tegen 16:30uur al onze definitieve eindhalte Montélimar, ja die van de Nougat. 

Grote cementfabriek bij Cruas

En hier wordt de grondstof gedolven

Zo ziet een portaalmast voor de bovenleiding er van dichtbij uit!

Gezien onze wegen zich morgen scheiden stoppen we dus bijtijds maar zetten toch wel 92 kilometers in de annalen.  

Morgen gaat Kok zijns weegs, hij wil dinsdag terugkeren in Nederland en ik rijd verder richting Catalonië, da’s nog steeds best een heel eind, zegge zo’n 350 kilometer. Poe poe....

Vrijdag 13 juli 2012, klimmen en turbo rijden.

We vertrekken een uur later uit het aangename hotel in Mornant. Kok komt laat op gang en na het late ontbijt lopen we een rondje over de markt in het dorp. Het is een leuk dorp, zo vlak bij Lyon. Om twaalf uur zetten we aan. Vandaag hebben we Bennie buiten spel gezet. We rijden onze eigen route naar Condrieu. En die is ook zwaar met een kilometerslange beklimming om in de Rhone -vallei te komen. 

Daar arriveren we pas tegen drieën. Even wat drinken en dan de fietsroute langs de Rhone volgen in de richting zuid. In Condrieu komt ons plan samen met dat van het boekje. En wat blijkt....onze route scheelde ons maar liefs vijftien kilometer rijden. Oké, het eerste stuk gelijk met wat auto’s maat daarna over autoluwe wegen. Vijftien kilometer en ook bij Bennie moest er flink geklommen worden, op een afstand van bij hem nog geen 42. Dat is toch 1/3 onnodig meer rijden...zijn auto allergie gaat ons wat te ver. 

Langs de Rhone ligt een prachtig fietspad, eerst met wat boomwortelschade maar daarna redelijk glad. 

Alle eendjes zwemmen in de Rhone

Daar dus.......

De wind staat recht in het gezicht, schatting kracht vijf. Gelukkig rijden we redelijk beschut her en der, maar soms. 

Een authentieke kerncentrale, nabij Condrieu

Kok zet de turbo aan, hoewel hij meldde vanochtend slechte benen te hebben. 

Wederom kruisen we de route van de andere Tour de France onderandere bij Andance en later weer bij St. Vallier. 

Daar stokt plotseling Kok zijn turbo en we zoeken een dito hotel in dit wat vreemd voelende plaatsje. Het ligt prachtig aan de Rhone maar geeft mij geen goed gevoel. Vandaag toch een stuk opgeschoten in de gewenste richting.  In de avond nog een pizza en/ of pasta gegeten. Dat moest worden uitgelegd aan de patroon van ons hotel. "Daar ga je toch niet eten" vond deze .......... . Vooraf betalen was ook het devies want morgen werken de pinautomaten vast niet op 14 juli. Het zegt denk ik genoeg over het hotel en haar publiek. Morgen ontbijten en wegwezen, de laatste rit met Kok, we willen Montélimar, ja die van de nougat, bereiken.

Klimetappe tot nu toe; bij het uitlezen van de fietscomputer kom ik op 970 stijgmeters. Het meeste aantal tot nu toe tijdens de rit. D.w.z. dat als je alle overbruggingen in meters bij elkaar optelt, we bijna een kilometer geklommen hebben vandaag.

Donderdag (toch?) 12 juli 2012

Na een redelijke goede nachtrust vertrekken we tegen elven vanuit onze overnachtingsplaats. Een kort bezoek aan de bakker voor tussen de middag. De weg leidt over een gravelpad langs de Saone. Tot ongenoegen van Kok vanwege het lekke banden gevaar, maar hij kan zijn lol nog op verderop de dag. 

De Saone kruisen we bij Villefrance sur Saone waarna vrijwel direct een steile beklimming van een paar kilometer volgt. 

Wie komt daar aan?

Met twee vingers in de neus zei deze praatjesmaker, daarom hangt zijn shirt ook helemaal open....

Op de top, op zo’n 420 meter lunchen we en worden nog gepasseerd door een Nederlandse fietster. Daarna passeren we haar weer en bij een bakker, alwaar vocht wordt ingeslagen maken we een praatje. Een dame van het hoge tempo die zo’n 100-120 kilometer per dag fietst, naar eigen zeggen.

De dorpen krijgen een typische bruine kleur, veroorzaakt door het ijzer in het gesteente. Arbresle is een mooi voorbeeld hiervan.

Daarna gaat de weg alras omhoog via een best steile beklimming. De schrijver van het boek, Benjaminse, door ons als Bennie genoemd, waarschuwt dat we wel boos op hem zullen worden vanwege zijn route. Nou we rijden over een onverhard pad, klimmen flink maar het valt mee. Later blijkt dat hij niet dit pad bedoelde, maar dat hij meer in petto voor ons heeft. Kok heeft het hierna volledig met zijn route gehad. 

Dit is het moment van de druppel en de volle emmer

Ik ook enigszins vanwege de vele beklimmingen terwijl beneden de Rhone vallei lonkt, met Lyon. 

Hoezo kan je daar niet doorheen fietsen. Ik opper zelfs, om a la de Tour de France een verplaatsingetappe in te gelasten. Kok wil er in eerste instantie niets van weten want daar krijg ik spijt van.....Hoezo, ik stel het toch zelf voor? Ik wil naar Spanje en zo duurt dat nog wel even. 

We eindigen vandaag in Mornant, na, hoe is het mogelijk, weer 73, nog wat kilometer. Kok koopt wat landkaarten, we gaan Bennie waarschijnlijk buiten spel zetten, net als de laatste 15 kilometer vandaag. Helaas wel in de verkeersdrukte van de spits, Lyon ligt vlakbij!

Woensdag 11 juli 2012 De tour gaat door.

Vandaag is het precies twee weken geleden dat ik vertrok uit Overijssel en de eerste min of meer gedwongen rustdag is achter de rug. Gisterenmiddag heb ik het leren zadel teruggeplaatst en samen met Kok de totale afstelling van zadel en stuur doorgenomen en veranderd. Wat zal dat gaan doen? Maar eerst moeten we onze schone was nog ophalen in Cluny centrum. 

Na dit alles vertrekken we en vrijwel direct al blijkt dat het vlakke gebeuren weer achter ons ligt. In het eerste stuk tot aan de langste fietstunnel van Europa ligt gelijk de steilste helling van de dag die tot 19% gaat. Ja, dan moet je wel diep gaan. De steilste afdaling vandaag is overigens 20%, ook geen pretje met al dat gewicht. 

Al met al stevenen we vrij vlot op Macon af, toeval of niet, vandaag de vertrekplaats voor de etappe van de Tour de France. 

De gele trui drager, Bradley Wiggins

Dat willen we zien en het lukt op het nippertje. 

En wie is dit, het is op te lossen...

Na tien minuten vertrekt het peloton, daar zie je door alle mensen niet veel van. 

En daar vertrekt het peloton

Vervolgens zoeken we een fietsenzaak alwaar Kok nog wat zalf, ofwel broekvet koopt. Over die problemen gesproken, ik heb minder last dan gisteren op een terrasje achter een pot bier. Niet te vroeg juichen, maar het lijkt goed te gaan. 

Na Macon moeten we nog weer flink klimmen om terug op de route te geraken. Dan doorkruizen we eerst het wijngebied Pouilly Fuseé en direct daarop de Beaujolais, zuid Bourgogne dus. 

Julienas

Een prachtig gebied om door te rijden, maar soms moet er heel flink geklommen worden. 

Gelukkig volgden wel de gewenste afdalingen. Uiteindelijk stoppen we na bijna 73km in Montmerle sur Saone, niet heel veel kilometers, maar door het geklim gaat het stukken langzamer. Morgen verder....!

Dimecres, juliol 11, 2012 El Tour de França continua
Avui és exactament dues setmanes des que vaig sortir de la provincia d'Overijssel i el primer dia més o menys forçat descans ha descansat. Ahir a la tarda tinc el seient de cuir i l'esquena amb cuinar l'ajust total de la cadira i el manillar fet i canviat. Què amb això? Però primer hem de netejar el nostre centre encara estava esperant a Cluny.
Després de tot això ens anem, i l'aparent gairebé immediatament que la superfície plana darrere nostre. A la primera peça per al túnel de cicle més llarg a Europa és igual al pendent més pronunciada del dia va a 19%. Sí, vostè ha de ser profund. El descens més pronunciat avui en dia és també un 20%, també hi ha diversió, amb tot aquest pes.
En resum, ens dirigim fora força bé a Macon, coincidència o no, avui dia el punt de partida per a l'etapa del Tour de França. Volem veure i té èxit en l'últims minuts. Després de deu minuts de deixar el gran grup, veurà totes les persones que no per molt. Després ens trobem amb una botiga de bicicletes on Kok una mica d'ungüent o comprar greix per pantalons de bici. Sobre els problemes dei parlar, tinc menys dolor que ahir en una terrassa darrere d'un pot de cervesa. No és massa aviat, però sembla que va bé.
Després de Macon vegada més seriosament, hem de pujar a tornar a la pista. Llavors el primer que travessar el Pouilly fusée viyes i immediatament després el Beaujolais, Borgonya per al sud. Una bonica zona de passeig, però l'escalada de vegades molt considerable. Afortunadament, va seguir les pistes necessàries. Finalment, ens aturem després de gairebé 73 quilòmetres en Montmerle sud Saone, el quilometratge no és molt, però en anar amunt les peces més lentes. Demà més....!

Malle Pietje verbleekt

Rustdag...net als in de andere Tour de France, 10 juli 2012

Het is vandaag weer bewolkt en er schijnt kan op onweer te zijn volgens John, u weet wel die meereizende weerprofeet. Cluny is een aangenaam dorp of misschien wel stad met ongeveer 4500 inwoners. Maar het doet groter aan. Opvallend tot nu toe in Frankrijk is de leegheid van het gebied. Er is werkelijk bijna nergens iets te doen. Neem Auxonne op zaterdag. D’acord, je kunt er uit eten maar verder....helemaal niets. Cluny biedt toch iets meer, het wordt zuidelijker, hoewel ik die leegheid, die nietsheid uit Nederland totaal niet herken. Dus ik heb het over een Noord-Zuid verschil binnen Frankrijk. Ook in Vlaanderen vond ik het trouwens verschrikkelijk. Geen hond op straat tegen 18/19 uur en alle rolluiken hermetisch omlaag. Het enige leven zie je op de rondwegen in de steden of dorpen waar men als idioten door heen scheurt. 

Zometeen op zoek naar een fietsenzaak die hier te vinden moet zijn. Ik heb twijfel over het gelzadel dat ik gisteren kocht. Het lijkt zacht te zitten maar de kilometers op dat ding wil ik liever niet nogmaals voelen. Dus toch het leren zadel maar terug plaatsen? Mijn enige angst is momenteel dat ik hierdoor op een gegeven moment niet verder zou kunnen. Daar wil ik niet aan denken. Op internet is te lezen dat het geen uniek probleem is als je uren met zo’n hermetisch afgesloten koersbroek rondrijdt. Doorbijten dus...maar dat houdt een keer op. In Cluny halen we beiden nog wat smeersels.

De andere Tour de France blijkt ook dichtbij, zowel in ons hotel als in het centrum van Cluny.

Na een flinke omelet in Cluny keren we hotelwaarts. Een korte pauze wordt gevolgd door de zoektocht naar de ter plaatse aanwezige fietswinkel. Die vinden we, malle pietje was er niets bij. 

Wat zoekt u? Malle Pietje....nee niet ik, nou ja.....likt hier zijn vingers bij af.

We slagen dus niet. Dan op naar Cluny centrum om de beroemde overblijfselen van de Abdij van Cluny te bekijken. 

Het moet werkelijk een enorm complex geweest zijn, waar weinig, gekeken naar het vroegere geheel dan, van over is. 

De abdij is in 910 door Willem de Vrome gesticht en viel direct onder de Paus. Vanaf de 16e eeuw komt de abdij in verval, dit wordt versneld door de Godsdienstoorlogen. 

Pas vanaf 1821 wordt er gepoogd om wat er nog over is te behouden. Een bezoek aan het geheel geeft wel een indruk van de grootte, maar het voelt toch magertjes. Er is te veel verloren gegaan. 

Het offer van Izaak een millennium of wat verder afgebeeld.

El temps avui està ennuvolat i no sembla estar en la tempesta d'acord a John (nombre de un ex meteoróleg en els Països Baixos), vostè sap que viatja el profeta del temps amb nosaltres. Cluny és un agradable poble o ciutat, fins i tot amb al voltant de 4.500 habitants. Però sí a augmentar. És interessant que fins al moment a França és el buit de la zona. Realment no hi ha gairebé res a fer alguna cosa. Prengui Auxonne el dissabte. D'acord, pots menjar més .... però res. Cluny ofereix alguna cosa més, és més al sud, tot i que el buit, el no-res totalment irreconeixible dels Països Baixos. Així que estic parlant d'algunes diferències Nord-Sud dins de França. A Flandes, vaig pensar que era un terrible. Cap gos al carrer 18/19 hores i totes les persianes avall amb força. L'única vida que es veu a les carreteres de circumval · lació de les ciutats o pobles en els que estripen a través d'ells com idiotes.

El pujar a la recerca d'una botiga de bicicletes que es poden trobar aquí ha de ser. Tinc dubtes sobre el seient de gel que vaig comprar ahir. Pel que sembla, per seure còmodament, però el quilometratge en aquesta cosa de nou Prefereixo no senten. Així que de tota manera, però reemplaçant la cadira de muntar de cuir? El meu únic temor ara és que he guanyat en un moment no va poder continuar. No vui pensar. A Internet, per llegir que el problema no és únic, i als seus hores, amb uns shorts hermèticament tancats conduint. Al mossegar així que ... però això d'una vegada. En Cluny, que s'estén tant a aconseguir alguns.

Després d'un ou fregit gran en Cluny ens tornem a l'hotel. Una breu pausa seguida de la recerca de la present a la botiga de bicicletes. Ens trobem, Malle Pietje no hi havia res. Per tant, no tenen èxit. Després, al centre de Cluny, de les restes coneguts de l'Abadia de Cluny per veure. Realment ha estat un enorme complex on poc, va mirar en el seu conjunt que l'anterior, de la mateixa. L'abadia és l'any 910 i fundada per Guillermo el Piadós va caure directament sota el Papa. Des del segle 16 l'abadia en ruïnes, aquesta és accelerada per les guerres de religió. Només a partir de 1821, es va esforçar en el que queda per conservar. Una visita al conjunt dóna una impressió de mida, però encara se sent pobra. Hi ha massa perdut.

Meursault en toch niet proberen, maandag 9 juli 2012

Na vertrek uit het hotel rijden we nog even Beaune door. Mooi stadje. Vervolgens belanden we eigenlijk direct in de beroemde wijngaarden van de Bourgogne en rijden door  voor wijnliefhebbers bekende plaatsen als Pommard, Volnay.

Het eerste stuk rijden er nog wat toeristen mee op gehuurde fietsen, maar de meesten haken af in Meursault. 

Centrum van Meursault

In Puligny-Montrachet hebben we ze allemaal afgeschud en kunnen rustig tussen de plaatselijke bouwvakkers onze inkopen doen bij de plaatselijke Boulangerie. Kok schrikt dan van de slechts 16 afgelegde kilometers, maar binnen een uur staan er 35 op de teller, we rijden omlaag. 

Het zadelprobleem noopt de heer Kok er toe om een ommetje te maken naar Chalons sur Saone. Het resultaat is dat ik een nieuw zadel koop en hij niets.... Maar het zit hem niet in het zadel natuurlijk, het probleem ligt elders, delicaat. We rijden terug naar de route en pikken die weer op in Givry, vervolgens volgt Buxy en zo verder richting Cluny. 

Het kasteel van Cormatin

We passeren het om zijn oecumenische kloostergemeenschap bekende Taizé, alwaar duizenden mensen jaarlijks naar toe gaan. Dan wordt het echt pijnlijk, de laatste veertien kilometer naar Cluny zijn bijna niet meer te doen, niet vanwege heuvels, te veel kilometers of wat dan ook, maar vanwege de eufemistisch aangeduide kwaal zadelpijn. Maar het zadel heeft geen pijn. Misschien morgen een rustdag? Vandaag 94,2km gereden

Meursault i no provar-ho.

Després de sortir de l'hotel, ens condueix per Beaune. Ciutat bonica. Llavors, en realitat acaben directament en els famosos vinyes de Borgonya i d'unitat per als amants del vi llocs coneguts com Pommard, Volnay. La primera part hi ha alguns turistes al llarg de la conducció de bicicletes de lloguer, però la majoria es fan enrere en Meursault. Puligny-Montrachet, tenim a tots commocionats i tranquil · litat entre els constructors locals poden fer les nostres compres de la Boulangerie local. Kok sorprès que els només 16 quilòmetres, però aquí a una hora hi ha 35 en el taulell, anem en camí cap avall.

El problema requereix de cadira de Kok o ell haurà de fer una passejada fins Chalons-sur-Saone. El resultat és que compro una cadira nova i Kok és gens .... No obstant això, no és a la cadira, per descomptat, el problema és un altre, delicat. Ens dirigim de nou a la ruta i recollir fins que de nou en Givry, seguiu la direcció de Cluny Buxy i així successivament. Passem pel bé conegut per la seva comunitat ecumènica de Taizé monàstica, on milers de persones a l'any, vaja. Llavors es converteix en realitat dolorosa, en els últims catorze quilòmetres de Cluny són gairebé impossibles de fer, no a causa dels turons, massa milles o el que sigui, però a causa de la malaltia el dolor cadira eufemísticament designat. Però la cadira no té dolor. Potser un dia lliure demà? Avui dia 94,2 quilòmetres recorreguts.

De wind blaast altijd tegen en om twee uur ‘s-middags kan je dronken zijn zonder feest

Na een zeer neerslagrijke nacht vertrekken we bijtijds uit ons hotel in Auxonne, een hotel dat het best neergezet kan worden als ook geschikt voor andere activiteiten dan alleen een nacht slapen. We hebben geprobeerd de hersencellen van het personeel te tellen maar kwamen, wat we ook probeerden, niet verder dan één....en dan heb ik het over de drie personeelsleden samen.

In Auxonne eerst even koffie gedronken en wat bij de bakker gehaald, want op zondag zijn die grondwettelijk altijd beschikbaar. Daarna, na een aantal kilometers toch maar snel de tweede fietsbroek weer aangetrokken, omdat het nodig was...inderdaad. Kok heeft bij voorbaat al die beslissing genomen. Van alles heb ik nu geprobeerd om de zadelpijn te verlichten...in stappen het zadel zo’n twee centimeter omhoog, hetgeen het fietsen zeker ten goede komt. Maar het ongemak uiteindelijk niet verminderd. De crèmes,de dubbele broek. Die laatste houdt het dragelijk maar niet optimaal.  Gek, dit is een ongemak dat ik niet als mogelijke blessure had bedacht...maar dat ons, gek genoeg nu allebei grote parten speelt. Wie noemt zijn kind nu ook Jeroen?

De eerste kilometers gaan in sneltreinvaart en zo worden we ook gepasseerd op de N5. Maar dan na een afslag blijkt er ineens een onvervalste zuiderwind te staan. Niet in de aard van een verkoelend briesje, nee gewoon straf op de kop, windkracht vier of vijf. Nou dat merk je! 

Nabij de abdij van Citeaux pauzeren we even langs de kant van de weg. 

We hebben hier uitzicht op de niet bijster imposante bakermat van de Cistenziencer orde. Blijkbaar was deze orde er de oorzaak van dat de orde van Cluny, dat we nog gaan passeren, teloorging. Hier in Citeaux hield men zich meer met het geestelijke dan het wereldse bezig.

Na zo’n vier kilometer wind op de kop rijden we St.Nicolas les Citeaux binnen en Sint Nicolaas laat de reiziger natuurlijk nooit in de steek. Of was hij nou alleen begaan met de zeevarenden? Hoe dan ook, de plaatselijke bar is open.

Kok meldt dat er een dronkaard binnen aan de bar zit, maar daarover zo meer. Nadat we twee reisfietsters zien passeren richting het noorden, zwakkelingen, wind in de rug, stopt er een alleenreizende maar zeer spraakzame fietsende spijker. Uit Nederland uiteraard. Die spijker krijgt eerst echter ong een andere taak, de dronkaard komt namelijk naar buiten, en hij valt recht voorover zoals alleen een dronkaard kan vallen, met zijn buik plat op het asfalt. Alsof je naar een vertraagde herhaling kijkt. Samen met de waard helpt hij de man overeind. En nu wordt het ongelooflijk maar waar....de waard helpt deze zuiplap zijn auto in. Eerst ligt hij geruimte tijd met zijn hoofd op de passagiersstoel ...later blijkt om het sleutelgat te vinden. Dan start hij daadwerkelijk de motor, claxonneert nog naar ons en zwaait en rijdt weg. Volgens de barman, iedere zondag hetzelfde liedje. Mij ontgaat hier iets over zingeving, hoewel ik ook wel eens te diep in een glas kijk, vooral vroeger of op zijn Haags vroeggah trouwens, toen ik nog jong was..en er beter tegen kon en....nee laat maar. 

Gers uit Oosterhout (Noord Brabant) heeft pas 70 kilometer gereden die dag en baalt als een stekker van de wind. Net als wij. Hij is ook op weg naar Barcelona en gaat misschien door naar Andalucia of Marokko. Maar misschien ook niet. 

Afijn hij gaat nog even eten als wij doorrijden, maar zoals verwacht van zo’n fietsende spijker, rijdt hij ons na zo’n tien kilometer weer in het wiel en vergezeld ons tot in Beaune. Daar vind ik en eigenlijk wij beiden het wel weer mooi na zo’n zestig kilometers. Heb je amper heuvels, blaast de wind recht tegen je in. En wel zo sterk dat in de afdaling naar Beaune, er bijgetrapt moet worden om niet stil te vallen. We nemen onze intrek in een echt rennershotel, zie de foto. 

Per persoon vrijwel zeker goedkoper dan de camping....

Després d'una nit molt precipitada vam sortir d'hora des de l'hotel en Auxonne, un hotel que millor es pot posar com també per a altres activitats que el somni només una nit. Tractem les cèl · lules del cervell del personal va arribar a comptar, però tot el que va intentar, no més d'un .... i estic parlant dels tres servents.

En Auxonne aconseguir alguna cosa de beure cafè a la fleca i alguns eliminat, perquè en la Constitució sempre està disponible el diumenge. Llavors, després d'uns pocs quilòmetres encara, però aviat va atraure els pantalons de segona bici de nou, perquè era necessari ... per cert. Kok per endavant ja ha pres aquesta decisió. De tot el que han tractat de la cadira per alleujar el dolor ... passos en la cadira de muntar uns dos centímetres, que és la bicicleta sense dubte beneficiarà. Però la incomoditat no eventualment ser reduïda. Les cremes, els pantalons dobles. Aquest últim manté el suportable, però no òptima. Curiosament, això és un inconvenient que jo no havia pensat en la possibilitat de lesions ... però nosaltres, curiosament, ara els dos grans trucs de joc. Qui diu al seu fill ara Jeroen?

Els primers quilòmetres són de velocitat i pel que també es passen a la N5. Però després d'un gir es converteix de sobte un vent del sud pur per posar-se dret. No està en la naturalesa d'una brisa fresca, no hi ha càstig just al cap, quatre o cinc la força. Bé, es nota!

A prop de l'abadia de Citeaux ens prenem un descans al llarg del costat de la carretera. No tenen vistes impressionants sobretot del bressol de l'ordre de Cistenziencer. Pel que sembla, aquesta ordre va ser la causa de l'orde de Cluny, que anem a avançar, es va perdre. Aquí, a Citeaux ésser estimat és quelcom més que el mundà amb el progrés espiritual.

Després d'uns quatre quilòmetres en el vent de cara ens dirigim St.Nicolas-lès-Cîteaux i Sant Nicolau en el viatger mai es pot baixar. O estava només preocupat per la gent de mar? De tota manera, la barra local està obert. Kok els informes de que dins d'un borratxo al bar, però més sobre això. Després de veure dos ciclistes que viatgen de passar al nord, els febles, el vent en la seva esquena, posar en un clau de ciclisme molt xerraire, però no acompanyat. Des dels Països Baixos, és clar. Aquest clau s'administra per primera vegada, però, aproximadament altra tasca, és a dir, el borratxo que surt i es queda a la dreta en la mateixa manera que un borratxo pot caure de ple sobre el seu estómac amb l'asfalt. Com si ens fixem en la repetició retardada. Juntament amb l'amo, que ajuda l'home cap amunt. I ara és increïble, però cert .... l'amo ajuda borratxo al seu cotxe. En primer lloc es troba des de fa molt temps amb el cap sobre el seient de l'acompanyant ... després, per trobar el forat del pany. Després s'inicia realment el motor, la banya encara treballa per a nosaltres i les ones i se'n va. D'acord amb el cambrer, cada diumenge la mateixa cançó. Trobo a faltar una mica de sentit, encara que de vegades em sembla massa profundament en un got, sobretot en el passat o pel fet de l'Haia vroeggah, quan jo era jove .. i no era més resistent i .... no no importa.

Gers de Oosterhout (Brabant Septentrional) és a només 70 quilòmetres passeig aquest dia i s'alimenta com un complement del vent. Així com nosaltres. Ell és també en el seu camí a Barcelona i potser es degui a Andalusia i Marroc. Però potser no.

De tota manera es va una mica de menjar mentre conduïm pel, però com era d'esperar de l'ungla amb bicicleta tal, que ens condueix després d'uns deu quilòmetres de tornada a la roda i ens va acompanyar a Beaune. No el trobo i ambdós realment bonic de nou després d'uns cent quilòmetres. Vostè acaba de turons, el vent bufa cap a tu. I és tan forta que la caiguda a Beaune, ha d'haver acelerar  per a no callen. Prenem nostres pilots realment es mou en un hotel, vegeu-les. Per persona és gairebé segur més barat que el de càmping ....