Om half acht vindt Kok het tijd om op te staan, ondanks het wat later ter bedde gaan. Na het ontbijt halen we nog even iets (gewicht) nougat en broodjes voor onderweg en zo..en blazen de stad uit. Dat gaat snel....meer dan 30km/u. Het traject kent gelukkig een gemene klim naar Donzére. Je ziet hem amper maar hij is er wel. Kan Kok zijn benen opwarmen. Na 18 kilometers scheiden onze wegen. Kok gaat nog wat rondrijden aldaar en ik rijd verder zuidwaarts. Dat gaat eerst zeer voorspoedig. Ik ben duidelijk in de Provence aanbeland. Het monotone gekrekel, je zult dat maar altijd ieder zomer moeten aanhoren. Soms is het hypnotiserend. Aangenaam daarentegen zijn de lavendel velden. De geur waait je her en der gewoonweg in het gezicht.

Een mooie plaatje levert ook Pont Saint Esprit op, weliswaar genomen vanaf een voor de zondag ook drukke en vooral voor auto's bestemde brug

Onderweg passeer ik nog een schijnbaar zeer geheime fabriek. De hekken er omheen geven me kriebels en doen denken aan de donkerste tijden der mensheid. En groot! Ik denk eerst dat het een kerncentrale is maar kan geen reactors ontdekken. Afijn, blij dat ik er langs ben na kilometers. Fotograferen ten strengste verboden staat er op de hekken. Nog maar eens een plaatje, dit is Saint Étienne des Sorts. Lekker aan de Rhone.

En vervolgens ontwaar ik een berg die zomaar de Mont Ventoux zou kunnen zijn, op gepaste afstand gelukkig.

Ja dit is de Provence, graag alle hoofden even aandacht!

Avignon passeer ik tegen half vijf...op naar Nimes! Ik probeer de beroemde brug te ontwaren vanaf een andere maar zie alleen nieuwere versies. Les ponts de Avignon bij deze dan, voor de TGV’s.

Les ponts de Avignon

Dan gebeurt er iets wat ik niet had afgesproken, althans ik kan het me niet herinneren. Ik krijg een wind recht of schuin voor, en het is geen briesje maar weer een kracht vijf. En dit voor zeker de laatste veertig kilometer. Daar wordt den fietser moe van en het kost veel extra tijd. Ook enkele beklimmingen stonden niet in de voorbespreking van vandaag, wat is dat toch, die muiterij? Uiteindelijk wil ik bij Nimes het Campanile hotel zoeken, na 500 meter links, ....het moet nog komen. En zo fiets ik dan maar door naar het stadje dat ik in gedachten had, Vaulter, dat is echter nog 17 kilometer tegen die wind in beuken. Nee, niet leuk. En ook de gedachte dat dit ongeveer 130 kilometer zou zijn, klopt niet want de teller stopt pas bij 154, ongelooflijk. Veel te veel voor één dag, ik geef het grif toe. El ciclista boig! Maar als er nou niks bruikbaars op de weg komt. In dit plaatsje blijken beide hotels of niet meer te bestaan of gesloten te zijn. Gelukkig is er nog een camping alwaar ik de tent opzet. En douche en eet en nu ga slapen. Voordeel van die 154,7 kilometer is, dat ze hoe dan ook afgelegd moeten worden en ik heb ze al gedaan....... Op naar Beziers morgen, althans die kant op.